آزمایشات مجسمه سازی با آب نبات سخت: 9 مرحله (همراه با تصاویر)

2024 نویسنده: John Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-30 08:52

قابل ریخته گری ، شکل پذیر و شفاف است.

با گذشت زمان تغییر می کند و می تواند با گرما ، آب یا فشار دچار فرسایش شود. به شکل درمی آید و در واکنش به جاذبه به آرامی شکل خود را تغییر می دهد.

می تواند هر رنگی داشته باشد و با افزودن سنگدانه ها به بافت های متنوعی دست یابد.

اتفاقا خوردنی هم هست…

هنگامی که برای اولین بار تصمیم گرفتم با آب نبات سخت کار کنم ، تصور کردم که اشیاء باستانی عجیب (ماشین تحریر؟ صندوق فروش؟) را در آب نبات شفاف قرار داده و سپس برش های عرضی برش Pier 9 را برش می دهم. من به این فکر کردم که ریخته گری های بزرگ را روی سیم های داغ متوقف کنم و اجازه دهم آب نبات به آرامی در سیستم کنده شود-شاید این باعث بیداری از خطوط اکسترود شده سوخته شود؟ به هر حال ، من می دانستم که باید پیش از انجام پروژه ای در مقیاس بزرگتر ، از برخی نمونه ها برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این رسانه بسیار پیچیده ، چالش برانگیز و همه کاره استفاده کنم. شایان ذکر است که من هرگز برنامه ریزی نکرده بودم که این آزمایشات واقعا قابل خوردن باشند … من می دانم که این امر به صورت غیرحسی است ، اما بیشتر به سایر خواص شیمیایی این محیط علاقه مند بودم.

در این دستورالعمل ، من در مورد موارد زیر بحث خواهم کرد:

1) دو شکل من برای تهیه آب نبات سخت: اجاق گاز و مایکروویو

2) اولین آزمایش های ریخته گری من با قالب های سیلیکونی آماده و انواع مختلف سنگدانه ها ، از دانه های فلفل گرفته تا یادداشت های بعد از آن

3) شکل آب نبات را برای ایجاد فرم مجسمه سازی انتزاعی ایجاد کنید

4) تجربه من برش آب نبات سخت واترجت

5) آزمایشات سیم داغ من

6) واترجت برش ریخته گری قطعات آب نبات/ماشین

نتایج حاصل از این آزمایش ها متفاوت بود: برخی از آنها به طرز شگفت انگیزی موفق بودند ، برخی دیگر کاملاً شکست خورده بودند. اما حتی شکست هایی که به نظر می رسد دارای عوارض جانبی غیرمنتظره ای هستند (مانند حل کردن یک گالن آب نبات سخت در حمام برش واترجت … در مورد آن بعداً بیشتر!).

مرحله 1: تهیه آب نبات سخت

اولین دستور پخت من برای تهیه آبنبات سفت ، روش اجاق گاز بود. در یک تابه فلزی ، 2 فنجان شکر دانه دار ، 3/4 فنجان شربت ذرت سبک و 1 فنجان آب ترکیب کردم. من این را روی حرارت متوسط تکان دادم تا شکر حل شود و سپس حرارت را زیاد کردم ، منتظر ماندم که مایع بجوشد ، دماسنج آب نبات من را اضافه کردم و منتظر ماندم تا دمای مایع به مرحله ترک سخت یا 300 درجه فارنهایت برسد. در این مرحله ، من آب نبات را به سرعت از روی حرارت برداشته و داخل قالب های پخت سیلیکونی که با کره یا اسپری آشپزی PAM چرب شده بود ، ریختم.

این اصل کلی است ، حداقل. اما من در این راه اشتباهات زیادی مرتکب شدم. اولین بار که این دستور غذا را امتحان کردم ، نتوانستم دما را از 220 درجه بالاتر ببرم ، بنابراین تصور کردم دماسنج من نادرست است. من این آب نبات را در قالب پخت بزرگتری ریختم ، اما هرگز درست درست نشد. "پوست" بالای آب نبات شکل پذیر بود ، در حالی که بقیه باقی ماندند. به زودی فهمیدم که اگر آب نبات با سرد شدن خیلی زود سفت نشود ، احتمالاً هرگز در مرحله پختن به مرحله سخت ترک نرسیده است. خنک کردن این آب نبات هرگز سخت نمی شود-باید دوباره پخته شود. ضروری است که قند به دمای 300 درجه برسد. تنظیمات گرمای من بسیار پایین بود و من به اندازه کافی صبور نبودم ، بنابراین به خاطر داشته باشید که ممکن است مجبور باشید 15-20 دقیقه یا بیشتر صبر کنید تا به دمای مناسب برسید.

با این وجود ، سوزاندن آب نبات بسیار آسان است. تنها عیب این کار هنگام تهیه آب نبات غیرقابل خوردن این است که شکر شروع به کارامل شدن می کند و مایع کهربایی می شود. برای من اجتناب از کمی رنگ عنبر بسیار مشکل بود ، اما می توان با یک قطره رنگ خوراکی آبی (پس از رسیدن آب نبات به 270 درجه) خنثی کرد. بهترین راه برای روشن نگه داشتن آب نبات ، اما هنوز به مرحله سخت ترک خوردن ، پختن آب نبات در اسرع وقت است. حرارت کم در اینجا به شما کمک نمی کند-از حرارت زیاد استفاده کنید و بعد از شروع جوشیدن مایع ، آن را هم نزنید. این می تواند باعث تبلور ناخواسته شود.

دومین روش پخت من مایکروویو بود. این بسیار عالی بود زیرا می توانستم از فنجان های یکبار مصرف استفاده کنم و آزمایشات زیادی را انجام دهم در حالی که زمان و حجم خود را تنظیم می کنم. نقطه ضعف آن این است که وضوح کاملاً به خطر می افتد-با مایکروویو یک آب نبات بسیار شیرین تر و تیره تر به دست می آورید. من برای این روش از فنجان های دیکسی استفاده کردم ، 2 قسمت شکر را با 1 قسمت شربت ذرت سبک در یک فنجان کاغذی بزرگ ترکیب کردم. آن را کاملاً تکان دادم و در نهایت به تنظیمات صحیح مایکروویو رسیدم-به مدت 1 دقیقه ، 45 ثانیه. توجه داشته باشید که عمل جوشاندن سطح مایع را تا حد زیادی بالا می برد ، بنابراین مراقب باشید که فضای زیادی در فنجان خود باقی بماند. متوجه شدم که تغییرات جزئی در حجم ، یا استفاده همزمان از دو فنجان ، زمان پخت و پز من را بسیار تغییر داد. بسیاری از قندهای قهوه ای تیره (اما با بوی عالی) از این فرآیند بیرون آمد. من همچنین از مایکروویو برای دسته های اجاق گاز که به اندازه کافی پخته نشده بودند استفاده کردم. آب نبات نرم را داخل یک فنجان بگذارید ، مایکروویو را روشن کنید و تمام تلاش خود را برای نظارت بر دما انجام دهید. ریخته گری بزرگتر در عکس بالا به عنوان یک دسته اجاق گاز ناموفق شروع شد و سپس با استفاده از مایکروویو دوباره پخته شد.

در قالب های بالا ، من تصمیم گرفتم که مجموعه های جالبی را امتحان کنم. در جهت عقربه های ساعت از بالا سمت چپ: مداد رنگی ، پودر خامه کیک ، فویل آلومینیوم به همراه پودر کیک ، نمک کلرید کلسیم به همراه پودر خمیر کیک ، دانه های فلفل به همراه پودر چیلی ، آلومینیوم از پروژه واترجت.

مرحله 2: ریختن آب نبات سخت

می توانید مایع داغ را در هر قالبی که دمای 300 درجه را تحمل می کند بریزید. من فهمیدم پلاستیک با فرم خلاء این گرما را تحمل نمی کند ، اما هر قالب پخت سیلیکونی واقعا خوب کار می کند. چوب ، سرامیک یا گچ یا حتی فویل آلومینیومی دست ساز. فقط به یاد داشته باشید که از یک عامل آزاد کننده مانند کره یا PAM استفاده کنید.

می توانید نتایج نمونه های من را در بالا مشاهده کنید. پودر خامه کیک آب نبات را به شکل محلی رنگ آمیزی کرد و موم مداد رنگی ذوب شد و به بالای مخلوط شکر رسید. آب نبات در بالای نمک قرار داشت و تنها یک لایه نمک در قسمت زیرین آن جاسازی شده بود ، اما در انتهای مخلوط دانه فلفل فرو رفت. می بینید که ریخته گری بزرگتر ، روی اجاق گاز و سپس مایکروویو ، کهربایی را از کارامل شدن دور کرده و شفافیت خود را در مایکروویو از دست داده است.

من تعجب کردم که چقدر آب نبات شبیه رزین یا ریخته گری شیشه است. هر کس تا دست زدن به قطعات گول بخورد-آنها کمی چسبناک هستند.

مرحله 3: دستکاری های دست

روش دیگر کار با آب نبات این است که آن را با دست در حالی که هنوز گرم و شکل پذیر است دستکاری کنید ، آن را کشیده و خم کنید. هنرمندان قندی حتی آب نبات را مانند شیشه می دمند ، اما من هنوز آن را امتحان نکرده ام.

ابتدا سعی کردم آب نبات را روی سطح چرب شده بریزم و سپس با سرد شدن آن را به آرامی بلند کنم ، اما برداشتن آن از سطح بسیار سخت بود. در عوض ، من آب نبات را در قالب های سیلیکونی ام ریختم ، منتظر ماندم تا سرد شود و سپس وقتی هنوز گرم بود ، آن را از قالب بیرون آوردم. سپس آن را دراز کردم ، آن را به طناب های بزرگ کشیدم و دوباره در خود جمع کردم. این یک روند فوراً خوشحال کننده بود ، به ویژه به دلیل محدودیت زمانی. من یک کاسه آب سرد در نزدیکی خود نگه داشتم ، به طوری که وقتی به شکلی که می خواستم رسیدم ، می توانم قطعه خود را غوطه ور کنم و به سرعت در موقعیت خود سفت شود.

اطمینان حاصل کنید که آب نبات سفت کننده را روی کاغذ مومی قرار دهید. من قطعات بی شماری را از دست دادم زیرا آنها به هر سطحی که آنها را روی آن قرار داده بودم چسبیده بودند تا خنک شوند. این قطعات مانند شیشه خرد می شوند-کاملاً شکننده هستند.

من برخی از این فرم ها را در ریخته گری های بعدی با نتایج جالب قرار دادم. قطعات بسیار سوخته (که در تصاویر تقریبا سیاه تیره به نظر می رسند) در برابر حرارت مقاومت کرده و شکل خود را حفظ کرده اند ، اما فرم های شفاف فقط افتاده و در قالبهای بزرگتر ذوب شده اند. با این حال ، این می تواند یک روش جالب برای کار با رنگ باشد (به عنوان مثال قرمز عمیق در قالب گیری واضح می چرخد).

مرحله 4: برش واترجت

قدم بعدی آشکار این بود که سعی کنید آب نبات را با واترجت برش دهید! چه کسی به قالب نیاز دارد؟

من ریخته گری آب نبات بزرگترم را روی MDF قرار دادم و از پیچ های گچ برای نگه داشتن آن در جای خود استفاده کردم. من این تخته را با استفاده از ریل های برش محکم کردم. همانطور که در عکس بالا مشاهده می کنید ، من نوع موادم را روی اکریلیک ریختم (اگرچه مطمئن هستم که شیشه کار می کند) ، و از تنظیمات فشار کم برای سوراخ اولیه استفاده کردم. برنامه برش یک مربع کوچک از بلوک بزرگتر بود.

سوراخ اولیه باعث شد آب نبات در دو قسمت شکسته شود ، اما خود برش کاملاً خوب کار کرد. دفعه بعد من محل سوراخ اولیه را از پیش حفاری می کردم یا جایی را انتخاب می کردم که از لبه قطعه دورتر است.

بلوک آب نبات پس از غوطه ور شدن به طور باور نکردنی چسبناک بود و متوجه شدم که یک سیستم جوشکاری داخلی ایجاد کرده ام. قطعه برش خورده خود را بر روی بلوک اصلی قرار دادم و یک شبه این دو قطعه به طرز شگفت انگیزی با هم ادغام شدند.

من همچنان شگفت زده می شوم که چقدر کار با شکر مرا به یاد کار با شیشه می اندازد. حتی این دو شکستگی درست شبیه شکستگی شیشه به نظر می رسند.

مرحله 5: سیم داغ قسمت 1: راه اندازی Transformer/rheostat Sytem و جاسازی سیم در ریخته گری

من در مورد نحوه برخورد سخت آب نبات هنگام فرسایش توسط گرمای بسیار موضعی ، مانند حرارت از سیم داغ ، بسیار علاقه مند بودم. پس از جستجوی آنلاین ، این رئوستات و ترانس را از Aircraft Spruce سفارش دادم:

www.aircraftspruce.com/catalog/cmpages/hotw…

همراه با شماتیک ارائه می شود ، اما شما باید دوشاخه خود را تهیه کنید (دوشاخه لامپ 2 شاخه به خوبی کار می کند ، زیرا این سیستم بدون زمین است). شما همچنین به سیم داغ خود نیاز دارید. من دو سنج فولاد ضد زنگ ، همچنین از صنوبر هواپیما (0.025 "و 0.041" قطر) سفارش دادم.

من اتصالات را برای رئوستات و ترانسفورماتور خود به خاطر تنوع کار لحیم کردم: شما هرگز نمی دانید چه زمانی ممکن است بخواهید از قطعات الکترونیکی قدیمی دوباره استفاده کنید. من سیستم خود را روی یک قطعه فولاد ضد زنگ 12 اینچی 0.025 اینچ آزمایش کردم و نتایج خوبی داشت. من یاد گرفتم که از سیم داغ کوتاهتر از حدود 8 اینچ استفاده نکنم زیرا می تواند باعث کوتاه شدن مدار شود و با این رئوستات خاص شما باید دستگیره را حدود یک چهارم بچرخانید تا ولتاژ فعال شود ، سپس آن را دوباره به حالت دلخواه بازگردانید. من از روش "احساس" استفاده کردم-وقتی سیم خیلی داغ بود تا انگشت من بیش از چند ثانیه روی آن نماند ، در دمای خوبی قرار داشت. سپس لیزری را برش دادم و چسباندم تا بتوانم دستگاه الکترونیکی خود را نگه دارم قطعات ایمن و عایق شده

برای اولین آزمایشم ، سیم فولادی با ضخامت بیشتر را در یک بلوک آب نبات سخت جاسازی کردم. سیم را داخل و بیرون ریخته گری بافته ام تا بعداً بتوانم کل قطعه را از سیم معلق کنم. سپس همه چیز را به برق وصل کردم و حرارت را زیاد کردم. بلافاصله ، قطعه من شوک حرارتی کرد. من می توانم صداهای ترک خورده را بشنوم و شکستگی ها را از داخل ریخته گری ، درست در کنار سیم داغ ، به نزدیکترین سطح خارجی نمایان کنم. با این وجود ، سیم داغ در واقع قطعه را در کنار هم نگه داشت. من دیدم که آب نبات شروع به آویزان شدن و ذوب شدن می کند و به آرامی از سیم داغی که آن را نگه داشته بود جدا می شود. وقتی می توانستم بگویم که هر لحظه سقوط می کند ، آزمایش را متوقف کردم. علیرغم درام اولیه ، این یک آزمایش نسبتاً سخت بود. به نظر می رسد رئوستات واقعاً از تجمع اولیه آهسته گرما جلوگیری می کند. برای تکرارهای بعدی ، نمی توانم سیم را درون خود ریخته گری تعبیه کنم.

مرحله 6: سیم داغ قسمت 2: متعادل کردن قند روی سیم داغ

اما باید روشهای دیگری برای کار با سیم داغ و آب نبات سخت وجود داشته باشد. در این آزمایش ، من یک لیزر یک قاب بیضوی از چوب برش دادم و پیچ های دیوار خشک را در امتداد محیط آن اضافه کردم. سپس سیم فولادی ضد زنگ نازک خود را بین این پیچ ها کشیدم ، مراقب بودم که سیم از روی خودش عبور نکند. اگر این اتفاق بیفتد ، ولتاژ کوتاه ترین مسیر را طی می کند و احتمالاً کوتاه می شود. پس از بالا بردن قاب و گرم کردن سیم ، حرارت را پس می زنم ، به آرامی یک بلوک آب نبات را در بالا قرار می دهم ، و سپس (به آرامی) دما را دوباره بالا می آورم. در طول حدود بیست و پنج دقیقه ، آب نبات در سیم داغ فرو رفت. به نظر می رسید که آب نبات را بریده است ، اما ظاهر می تواند فریبنده باشد. در آخرین لحظات ، دستانم را زیر آب نبات نگه داشتم تا از خرد شدن قطعات هنگام افتادن قطعات جلوگیری کنم. اما-در کمال تعجب-وقتی بلوک آب نبات فرو رفت ، یک تکه باقی ماند. قطعات "برش خورده" دوباره به هم چسبیده بودند. آن لحظه نوعی نابودگر بود: من آب نبات خوددرمانی درست کرده بودم. علاوه بر این ، خطوط برش نور را به روش های زیبا و جالب منکسر می کند. من می توانم کاربردهای مجسمه سازی زیادی برای این کشف داشته باشم ، از قطعات جنبشی زمان بر که از سقف به کف در حین باز شدن سقوط می کنند تا قطعات ایستا تر که از خطوط برش به عنوان نوعی وسیله طراحی استفاده می کنند.

مرحله 7: افزودن رزین

برای این آزمایش ، من چند تکه شکر آبی روشن و کارامل شده درست کردم ، با دست آنها را دستکاری کردم و آنها را داخل قالبهای خلاء قرار دادم. سپس قالب ها را تا انتها با رزین اپوکسی شفاف پر کردم. وقتی رزین سفت شد ، هر قالب را روی خط برش واترجت ما با خط منحنی ارگانیک از وسط نصف کردم. این کاملا خوب کار کرد: آب کمی قند را فرسوده کرد ، شکافهای جالب و فضاهای منفی در طول برش در هر دو طرف باقی ماند. سطوح خارجی را پس از قالب گیری قطعات خود صیقل دادم. من قطعاً در آینده از این روش برای قطعات بزرگتر و درگیرتر استفاده خواهم کرد ، در نظر داشته باشید که هرچه حجم رزین بیشتر باشد ، داغتر می شود و احتمال اینکه شکر را به شکلهای غیرقابل تشخیص ذوب کند بیشتر است. همچنین ، اگر برش واترجت بیشتر قند را از بین ببرد ، همینطور هم می شود! فضای منفی به تنهایی جالب خواهد بود یا بعد از برش دوباره پر می شود-شاید حتی با مواد دیگری مانند موم.

این قطعه نمونه خوبی از توازن مجسمه ای بین کنترل و عدم کنترل است: راه اندازی یک سیستم و اجازه دادن به قطعات بر اساس پارامترهای فیزیکی خود ، و تنها در مواقع ضروری مداخله می کنند.

مرحله 8: قطعات خودرو

پس از یک روز جمع آوری قطعات نجات یافته و دیگر اجزای مکانیکی ، تصمیم گرفتم قطعات خودرو را در قالب بگذارم و فضای منفی را با آب نبات سخت خالص پر کنم. سپس ، من قطعه را به قطعات تقسیم می کنم و تنوع مواد را در مقاطع بررسی می کنم. این ایده درست به نظر می رسید ، اما من انتظار نداشتم که در نهایت چه اتفاقی رخ دهد. این زیبایی و سرخوردگی طرز فکر تجربی است.

من برای نگه داشتن قالبم از گیره های چوبی استفاده کردم و ترکیبی از اسپری و بتونه چوبی را برای مهر و موم کردن لبه های قالب اضافه کردم. من یک دسته بزرگ آب نبات سفت درست کردم ، مقداری رنگ زرد به آن اضافه کردم و در قالب ریختم. بعد از اینکه اجازه دادم یک شبه خنک شود ، کناره های چوبی را کنار زدم. از نتایج آن راضی بودم: قطعات خودرو شبیه به عنبر تعبیه شده بود ، مانند تصادف باستان شناسی. قطعه را ذوب شده به قسمت پایین قالب گذاشتم ، بنابراین بعداً راحت تر می توان آن را روی برش واترجت چسباند.

مرحله 9: قطعات خودرو 2

من یک جیگ سفارشی ساختم تا قسمت را در حین برش ثابت نگه دارد ، که یک منحنی سینوسی خواهد بود. در نرم افزار واترجت مواد را روی 3 فولاد با کیفیت 3 تنظیم کردم ، زیرا می خواستم محافظه کار باشم و اطمینان حاصل کنم که برش به طور کامل انجام می شود. برش حدود دو ساعت به طول انجامید و پس از پانزده دقیقه اول شروع کردم نگران این باشید که آب گرم در برابر آب نبات سخت می جوشد. این دستورالعمل فرسایش گسترده بود. مطمئناً ، با گذشت زمان ، من دیدم که قندم بیشتر و بیشتر ناپدید می شود ، اما بیشتر می توانم حدس بزنم که واقعاً چه اتفاقی می افتد. تصمیم گرفت صبور باشد و منتظر بماند

هنگامی که برش بالاخره انجام شد ، دو مشکل عمده وجود داشت. اولین مورد این بود که برش در واقع به طور کامل در یک منطقه انجام نشد. با این حال ، به هر حال اهمیتی نداشت ، زیرا تقریباً تمام آب نبات سخت از بین رفته بود. من با یک طبیعت بیگانه عجیب و چسبناک برایم باقی ماند. این قطعه قبل از ایجاد برش خوب کار می کرد ، اما در حال حاضر ، بدون آب نبات ، فقط شبیه یک تکه تکه تکه از قطعات به نظر می رسید. این آزمایش ناموفق به من آموخت که رزین باید برای هر چیزی که با واترجت برای مدت زمان طولانی قطع می شود ، چسبنده من باشد.

این دوره از تحقیقات گسترده ، که در طول اقامت من در اسکله 9 انجام شد ، من را وادار کرد تا در پروژه های آینده با آب نبات سخت در مقیاس بزرگتر کار کنم. من درک بسیار قوی تری از نحوه کنترل این رسانه (و نحوه و زمان کنار گذاشتن کنترل) را ترک کردم.

پروژه های شیرین و چسبنده تر در آینده نزدیک!