حرکت مریخ نورد با استفاده از شتاب سنج و گیرنده RF جفت: 4 مرحله

2024 نویسنده: John Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-30 08:57

سلام ،

تا به حال خواسته اید یک مریخ نورد بسازید که بتوانید با حرکات ساده دست آن را هدایت کنید اما هرگز نتوانید شجاعت لازم را داشته باشید تا در پیچیدگی های پردازش تصویر و رابط کاربری وب کم با میکروکنترلر خود وارد شوید ، چه برسد به نبرد سربالایی برای غلبه بر برد و خط ضعیف مسائل بینایی؟ خوب ، نترسید … زیرا راه آسان دیگری وجود دارد! ببینید ، همانطور که شتاب سنج قوی را به شما ارائه می دهم! *ba dum tsss*

شتاب سنج یک دستگاه واقعاً جالب است که شتاب گرانشی را در امتداد یک محور خطی اندازه گیری می کند. این نشان می دهد که یک سطح ولتاژ بین نوسان بین ولتاژ منبع تغذیه است ، که میکروکنترلر ما آن را به عنوان مقدار آنالوگ می خواند. اگر کمی از مغز خود استفاده کنیم (فقط کمی ریاضی و فیزیک نیوتنی) ، نه تنها می توانیم از آن برای اندازه گیری حرکت خطی در امتداد یک محور استفاده کنیم ، بلکه می توانیم از آن برای تعیین زاویه شیب و حس ارتعاشات نیز استفاده کنیم. ناراحت نباش! ما نیازی به ریاضی یا فیزیک نخواهیم داشت. ما فقط با مقادیر خام سر و کار داریم که شتاب سنج آن را تف می کند. در واقع ، شما در مورد ویژگی های فنی شتاب سنج برای این پروژه نیاز چندانی ندارید. من فقط چند مورد خاص را لمس می کنم و فقط به اندازه ای که برای درک تصویر کلی نیاز دارید توضیح می دهم. اگرچه ، اگر به مطالعه مکانیک داخلی آن علاقه دارید ، اینجا را ببینید.

شما فقط باید این را در حال حاضر به خاطر داشته باشید: شتاب سنج گیزمو (اغلب همراه با ژیروسکوپ) است که درها را به روی تمام بازی های حسگر حرکتی که ما در تلفن های هوشمند خود بازی می کنیم باز می کند. به عنوان مثال یک بازی اتومبیل رانی ، جایی که ما ماشین را به سادگی با کج کردن دستگاه های خود در هر دو جهت هدایت می کنیم. و ما می توانیم این اثر را با چسباندن شتاب سنج (البته با چند وسیله کمکی) روی دستکش تقلید کنیم. ما فقط دستکش های جادویی خود را بر تن می کنیم و دستان خود را به چپ یا راست ، جلو یا عقب کج می کنیم و می بینیم که مریخ نوردان ما با آهنگ های ما می رقصند. تنها کاری که ما در اینجا باید انجام دهیم این است که قرائت شتاب سنج را به سیگنال های دیجیتالی تبدیل کنیم تا موتورهای مریخ نورد بتوانند مکانیسم انتقال این سیگنال ها به مریخ نورد را تفسیر کرده و طراحی کنند. برای تحقق این امر ، ما از آردوینو خوب و دستیارانش برای آزمایش امروز استفاده می کنیم ، یک جفت فرستنده و گیرنده RF که در 434 مگاهرتز کار می کند و در نتیجه بازه ای در حدود 100-150 متر در فضای باز ایجاد می کند ، که همچنین ما را از خطوط نجات می دهد. مسائل مربوط به بینایی

یک هک بسیار خوب ، نه؟ شیرجه بزنیم…

مرحله 1: وسایل خود را جمع آوری کنید

• آردوینو نانو	x1
• شتاب سنج (ADXL335)	x1
• موتور 5 ولت DC + چرخ	x2 هر کدام
• چرخ گاو*	x1
• L293D Motor Driver + سوکت IC 16 پین	x1 هر کدام
• فرستنده RF 434 مگاهرتز	x1
• گیرنده RF 434 مگاهرتز	x1
• سوکت IC HTC-12E IC + 18 پین	x1 هر کدام
• HT-12D رمزگشای IC + 18 پین IC سوکت	x1 هر کدام
• تنظیم کننده ولتاژ LM7805	x1
• کلید فشاری	x2
• مقاومت قرمز + 330O	x2 هر کدام
• مقاومت زرد LED + 330O	x1 هر کدام
• مقاومت LED سبز + 330O (اختیاری)	x4 هر کدام
• مقاومتهای 51kO و 1MO	x1 هر کدام
• 10μF خازن شعاعی	x2
باتری ، اتصالات باتری ، کابل USB ، Jumper Wires ، هدرهای زن ، پایانه های پیچ دو پین ، PCB ، Chasis و لوازم جانبی معمول لحیم کاری شما

اگر می پرسید چرا ما از چرخ گاو استفاده می کنیم ، موضوع این است که ماژول های فرستنده و گیرنده RF فقط 4 پین داده دارند ، این بدان معناست که ما فقط می توانیم 2 موتور رانندگی کنیم و بنابراین از چرخ گاو برای از ساختار پشتیبانی می کند با این حال ، اگر احساس می کنید مریخ نورد شما با چهار چرخ کمی جالب تر به نظر می رسد ، نگران نباشید ، کاری در اطراف وجود دارد! در این حالت ، کافی است چرخ گاو را از لیست خارج کرده و یک جفت موتور 5 ولت DC دیگر ، همراه هر کدام از چرخ ها ، اضافه کنید و به دنبال هک ساده ای باشید که در انتهای مرحله 3 مورد بحث قرار گرفته است.

سرانجام ، برای افراد شجاع ، امکان تغییر جزئی دیگری در طراحی وجود دارد که به نوعی مهندسی آردوینو شخصی شما را شامل می شود. در مرحله بعد به بخش پاداش بروید و خودتان ببینید. شما همچنین به چند منبع اضافی نیاز دارید: یک ATmega328P ، یک سوکت IC 28 پین ، یک نوسان ساز کریستالی 16 مگاهرتز ، دو درپوش سرامیکی 22pF ، یک تنظیم کننده ولتاژ دیگر 7805 ، دو درپوش شعاعی 10μF و مقاومت 10kΩ ، 680Ω ، 330Ω ، و بله ، منفی آردوینو!

مرحله 2: فرستنده را سیم کشی کنید

ما پروژه را به دو بخش تقسیم می کنیم: مدارهای فرستنده و گیرنده. فرستنده شامل یک شتاب سنج ، یک آردوینو و یک ماژول فرستنده RF همراه با یک IC رمزگذار HT-12E است که همگی مطابق شماتیک پیوست شده سیم کشی شده اند.

شتاب سنج ، همانطور که قبلاً معرفی شد ، به منظور تشخیص حرکات دست ما عمل می کند. ما از شتاب سنج سه محوری (در اصل سه شتاب سنج تک محوری در یک) برای رفع نیازهای خود استفاده خواهیم کرد. می توان از آن برای اندازه گیری شتاب در هر سه بعد استفاده کرد و همانطور که احتمالاً حدس زده اید ، نسبت به سه محور خود (x ، y و z) نه یک ، بلکه مجموعه ای از سه مقدار آنالوگ را ارائه می دهد. در واقع ، ما فقط به شتاب در امتداد محورهای x و y نیاز داریم ، زیرا ما می توانیم مریخ نورد را فقط در چهار جهت حرکت دهیم: عقب یا عقب (یعنی در محور y) و چپ یا راست (یعنی در راستای محور x). اگر در حال ساخت یک هواپیمای بدون سرنشین بودیم ، به محور z نیاز داشتیم تا بتوانیم صعود یا پایین آمدن آن را با اشاره انجام دهیم. در هر صورت ، این مقادیر آنالوگ که شتاب سنج تولید می کند باید به سیگنال های دیجیتال تبدیل شود تا بتواند موتورها را هدایت کند. آردوینو که این سیگنالها را پس از تبدیل از طریق ماژول فرستنده RF به مریخ نورد منتقل می کند ، مراقبت می کند.

فرستنده RF فقط یک کار دارد: انتقال داده های "سریال" موجود در پین 3 از آنتن در پین 1. این امر از استفاده از HT-12E ، یک رمزگذار 12 بیتی موازی به سریال ، که جمع آوری می کند ، حمایت می کند. تا 4 بیت داده موازی از آردوینو در خطوط AD8 تا AD11 ، در نتیجه ما را قادر می سازد تا 24 = 16 ترکیب مختلف ورودی/خروجی را در مقابل پین داده واحد در فرستنده RF قرار دهیم. 8 بیت باقی مانده ، که از خطوط A0 تا A7 بر روی رمزگذار کشیده شده است ، بایت آدرس را تشکیل می دهد ، که جفت شدن فرستنده RF را با گیرنده RF مربوطه تسهیل می کند. سپس 12 بیت کنار هم قرار می گیرند و سریال می شوند و به پین داده فرستنده RF منتقل می شوند ، که به نوبه خود ، ASK داده ها را بر روی موج حامل 434 مگاهرتز تعدیل می کند و از طریق آنتن در پین 1 خارج می کند.

از نظر مفهومی ، هر گیرنده RF که با فرکانس 434 مگاهرتز گوش می دهد باید بتواند این داده ها را رهگیری ، رمزگشایی و رمزگشایی کند. با این حال ، خطوط آدرس در HT-12E و خطوط مشابه HT-12D (رمزگشای داده های سریال به موازی 12 بیتی) به ما اجازه می دهد تا یک جفت فرستنده و گیرنده RF را با هدایت داده ها فقط به گیرنده مورد نظر و در نتیجه ارتباط با دیگران را محدود می کند. تنها چیزی که از ما لازم است این است که خطوط آدرس را به طور یکسان در هر دو جبهه پیکربندی کنیم. به عنوان مثال ، از آنجا که ما تمام خطوط آدرس HT-12E خود را زمین گیر کرده ایم ، باید همین کار را برای HT-12D در قسمت دریافت کننده انجام دهیم ، در غیر این صورت مریخ نورد نمی تواند سیگنال ها را دریافت کند. به این ترتیب ، ما همچنین می توانیم با پیکربندی یکسان خطوط آدرس HT-12D در هر یک از گیرنده ها ، چندین مریخ نورد را با یک مدار فرستنده کنترل کنیم. یا ، ما می توانیم دو دستکش بپوشیم ، هر کدام با یک مدار فرستنده که دارای پیکربندی خط آدرس مجزا است (مثلاً یکی با تمام خطوط آدرس زمین و دیگری با همه بالا نگه داشته شده ، یا یکی با یک خط ثابت در حالی که هفت باقی مانده نگه داشته شده است) بالا و دیگری با دو خط زمین گیر و شش خط باقی مانده بالا نگه داشته می شوند ، یا هر ترکیب دیگری از آنها) و هر یک از چندین مریخ نورد با پیکربندی یکسان هدایت می شوند. در یک سمفونی اندروید ، استاد را اجرا کنید!

یک نکته مهم که هنگام مونتاژ مدار باید به آن توجه کنید ، ارزش Rosc است. HT-12E دارای یک مدار نوسان ساز داخلی بین پایه های 15 و 16 است که با اتصال یک مقاومت به نام Rosc بین آن پین ها فعال می شود. مقدار انتخاب شده برای Rosc در واقع فرکانس نوسان ساز را تعیین می کند که بسته به ولتاژ تغذیه ممکن است متفاوت باشد. انتخاب مقدار مناسب برای Rosc برای عملکرد HT-12E بسیار مهم است! در حالت ایده آل ، فرکانس نوسان ساز HT-12E باید 1/50 برابر همتای HT-12D باشد. بنابراین ، از آنجا که ما روی 5 ولت کار می کنیم ، مقاومتهای 1MΩ و 51kΩ را به ترتیب برای مدارهای HT-12E و HT-12D به عنوان Rosc انتخاب کردیم. اگر قصد دارید مدارها را با ولتاژ تغذیه متفاوتی کار کنید ، برای تعیین فرکانس نوسان ساز و مقاومت مورد استفاده ، به نمودار "فرکانس نوسان در مقابل ولتاژ منبع" در صفحه 11 پیوست HT-12E پیوست مراجعه کنید.

همچنین ، به عنوان یک نکته جانبی ، ما از سربرگ های زن در اینجا استفاده خواهیم کرد (هدف مشابهی مانند سوکت IC) برای اتصال شتاب سنج ، فرستنده RF و آردوینو به مدار به جای اتصال مستقیم آنها به PCB. قصد این است که از قابلیت استفاده کمی از اجزا استفاده شود. بگویید ، مدتی است که شما مریخ نورد کنترل شده خود را مهندسی کرده اید و فقط در آنجا نشسته است ، نیمی از گرد و غبار ، بالای قفسه جایزه خود قرار گرفته و با یک دستورالعمل بزرگ دیگر برخورد می کنید که از کارایی شتاب سنج استفاده می کند. پس چه کار می کنید؟ شما به سادگی آن را از مریخ نورد خود بیرون زده و به مدار جدید خود وارد می کنید. نیازی به احضار آمازون ها برای دریافت یک دستگاه جدید ندارید:-p

پاداش: آردوینو را کنار بگذارید و در عین حال نکنید

فقط در صورتی که کمی ماجراجو باشید ، و مخصوصا اگر فکر می کنید صرف این شگفت انگیز (به طور معمول آردوینو) برای یک کار بی اهمیت مانند کار ما کمی بیش از حد است ، کمی بیشتر با من تحمل کنید ؛ و اگر نه ، با خیال راحت به مرحله بعدی بروید.

هدف ما در اینجا این است که آردوینو (در واقع مغز آردوینو ؛ بله ، من در مورد ATmega IC صحبت می کنم!) عضوی دائمی از تیم باشد. ATmega طوری برنامه ریزی می شود که فقط یک طرح را بارها و بارها اجرا کند تا بتواند به عنوان یک بخش دائمی از مدار عمل کند ، درست مانند HT-12E-یک IC تنها ، همان جا نشسته و آنچه را که باید انجام دهد انجام می دهد. آیا چنین تصور نمی شود که هر سیستم جاسازی شده واقعی باشد؟

به هر حال ، برای ادامه این ارتقاء ، فقط مدار را مطابق طرح شماتیک دوم ضمیمه شده تغییر دهید. در اینجا ، ما به سادگی هدرهای زن Arduino را با یک سوکت IC برای ATmega جایگزین می کنیم ، یک مقاومت کششی 10K در پین تنظیم مجدد (پین 1) IC اضافه می کنیم و آن را با یک ساعت خارجی بین پین 9 و 10 پمپ می کنیم. متأسفانه ، اگر آردوینو را کنار بگذاریم ، تنظیم کننده های ولتاژ داخلی آن را نیز رها می کنیم. بنابراین ، ما باید مدار LM7805 را که برای گیرنده استفاده کرده بودیم در اینجا نیز تکرار کنیم. علاوه بر این ، ما همچنین از تقسیم ولتاژ برای ترسیم 3.3 ولت مورد نیاز برای تغذیه شتاب سنج استفاده می کنیم.

در حال حاضر ، تنها نکته دیگر در اینجا برنامه نویسی ATmega است تا کار خود را انجام دهد. هرچند باید تا مرحله 4 منتظر بمانید. پس منتظر باشید…

مرحله 3: و ، گیرنده

گیرنده شامل یک ماژول گیرنده RF همراه با یک رمزگشای IC HT-12D و یک جفت موتور DC است که با کمک درایور موتور L293D کار می کنند و همه آنها مطابق شکل شماتیک ضمیمه شده اند.

تنها وظیفه گیرنده RF این است که موج حامل را تغییر دهد (از طریق آنتن آن در پین 1 دریافت می شود) و داده های "سریال" بازیابی شده را در پین 7 از جایی که توسط HT-12D برای ضدعفونی شدن جمع آوری می شود ، ارائه دهد. اکنون ، با فرض این که خطوط آدرس (A0 تا A7) در HT-12D یکسان با همتای HT-12E خود پیکربندی شده اند ، 4 بیت موازی داده ها استخراج شده و از طریق خطوط داده (D8 تا D11) در HT-12D ، به راننده موتور ، که به نوبه خود این سیگنال ها را برای حرکت موتورها تفسیر می کند.

باز هم ، به ارزش Rosc توجه کنید. HT-12D نیز دارای مدار نوسان ساز داخلی بین پایه های 15 تا 16 است که با اتصال یک مقاومت به نام Rosc بین آن پین ها فعال می شود. مقدار انتخاب شده برای Rosc در واقع فرکانس نوسان ساز را تعیین می کند که بسته به ولتاژ تغذیه ممکن است متفاوت باشد. انتخاب مقدار مناسب برای Rosc برای عملکرد HT-12D بسیار مهم است! در حالت ایده آل ، فرکانس نوسان ساز HT-12D باید 50 برابر همتای HT-12E باشد. بنابراین ، از آنجا که ما روی 5 ولت کار می کنیم ، مقاومتهای 1MΩ و 51kΩ را به ترتیب برای مدارهای HT-12E و HT-12D به عنوان Rosc انتخاب کردیم. اگر قصد دارید مدارها را با ولتاژ تغذیه متفاوتی کار کنید ، به نمودار "فرکانس نوسان در مقابل ولتاژ تغذیه" در صفحه 5 از برگه داده HT-12D پیوست شده مراجعه کنید تا فرکانس نوسان ساز و مقاومت مورد استفاده را تعیین کنید.

همچنین ، هدرهای زن گیرنده RF را فراموش نکنید.

به صورت اختیاری ، یک LED را می توان از طریق مقاومت محدود کننده جریان 330Ω به هر یک از 4 پایه اطلاعات HT-12D متصل کرد تا به تعیین بیت دریافت شده در آن پین کمک کند. اگر بیت دریافتی بالا باشد (1) LED روشن می شود و اگر بیت دریافتی کم (0) باشد ، کم نور می شود. متناوباً ، یک LED واحد می تواند به پین VT HT-12D (دوباره ، از طریق مقاومت محدود کننده جریان 330Ω) متصل شود ، که در صورت انتقال معتبر روشن می شود.

حال ، اگر به دنبال هک با موتورهایی هستید که در مرحله اول در مورد آنها صحبت کردم ، بسیار آسان است! کافی است دو موتور را در هر مجموعه به صورت موازی سیم بندی کنید ، همانطور که در شماتیک دوم نشان داده شده است. این کار آنطور که باید انجام می شود ، زیرا موتورهای هر مجموعه (موتورهای جلو و عقب در سمت چپ و موتورهای جلو و عقب در سمت راست) هرگز در جهت مخالف حرکت نمی کنند. یعنی برای چرخاندن مریخ نورد به راست ، موتورهای جلو و عقب سمت چپ باید هر دو به جلو و موتورهای جلو و عقب سمت راست هر دو باید به عقب رانده شوند. به طور مشابه ، برای چرخاندن مریخ نورد به چپ ، موتورهای جلو و عقب در سمت چپ باید هر دو به عقب و موتورهای جلو و عقب در سمت راست هر دو به جلو رانده شوند. بنابراین ، تغذیه با یک جفت ولتاژ برای هر دو موتور در یک مجموعه ایمن است. و راه حل این است که به سادگی موتورها را به طور موازی به هم وصل کنید.

مرحله 4: به کد بروید

فقط یک کار باقی می ماند تا بتوانید مریخ نورد را راه اندازی کنید. بله ، درست حدس زدید! (امیدوارم بکنید) ما هنوز باید قرائت شتاب سنج را به شکلی تبدیل کنیم که راننده موتور بتواند آن را تفسیر کند تا بتواند موتورها را هدایت کند. اگر فکر می کنید از آنجایی که قرائت شتاب سنج آنالوگ است و راننده انتظار سیگنال های دیجیتالی را دارد ، باید نوعی ADC را پیاده کنیم ، خوب ، نه از نظر فنی ، اما این همان چیزی است که ما باید انجام دهیم. و کاملاً سرراست است

ما می دانیم که یک شتاب سنج شتاب گرانشی را در امتداد یک محور خطی اندازه گیری می کند و این شتاب به عنوان یک سطح ولتاژ در نوسان بین زمین و ولتاژ منبع نشان داده می شود ، که میکروکنترلر ما آن را به عنوان یک مقدار آنالوگ بین 0 تا 1023 متغیر می خواند. اما ، از آنجا که ما در حال کار با شتاب سنج در 3.3V ، توصیه می شود که مرجع آنالوگ برای ADC 10 بیتی (که در ATmeaga سوار بر Arduino قرار دارد) را روی 3.3V تنظیم کنیم. درک این موضوع را ساده تر می کند ؛ اگرچه ، برای آزمایش کوچک ما اهمیت چندانی نخواهد داشت ، حتی اگر این کار را نکنیم (ما فقط باید کمی کد را تغییر دهیم). برای انجام این کار ، ما به سادگی پین AREF را روی Arduino (پین 21 در ATmega) به 3.3V وصل می کنیم و با فراخوانی analogReference (EXTERNAL) این تغییر کد را نشان می دهیم.

در حال حاضر ، وقتی شتاب سنج را صاف و آنالوگ قرار می دهیم شتاب را در محورهای x و y بخوانید (به یاد داشته باشید؟ ما فقط به این دو محور نیاز داریم) ، مقدار حدود 511 (یعنی نصف راه بین 0 تا 1023) را بدست می آوریم ، که فقط یک به این ترتیب که در این محورها 0 شتاب وجود دارد. به جای بررسی جزئیات این واقعیت ، فقط این را به عنوان محورهای x و y روی نمودار تصور کنید ، با مقدار 511 نشان دهنده مبدأ و 0 و 1023 نقاط پایانی همانطور که در شکل نشان داده شده است. شتاب سنج را طوری جهت دهید که پین های آن به سمت پایین باشد و به شما نزدیکتر نگه داشته شوند ، در غیر این صورت ممکن است محورها را وارونه/عوض کنید. این بدان معناست که اگر شتاب سنج را به راست کج کنیم ، باید مقدار بیشتری از 511 را در امتداد محور x بخوانیم ، و اگر شتاب سنج را به چپ متمایل می کنیم ، مقداری کمتر از 511 در طول محور x بدست می آوریم. به به طور مشابه ، اگر شتاب سنج را به جلو کج کنیم ، باید مقدار بیشتری از 511 را در امتداد محور y بخوانیم ، و اگر شتاب سنج را به عقب متمایل می کنیم ، باید مقداری کمتر از 511 را در امتداد محور y بخوانیم. و اینگونه است که ما در کد ، مسیری را که مریخ نورد باید در آن حرکت کند ، استنباط می کنیم. اما این بدان معناست که ما باید شتاب سنج را به طور ثابت و همسو با سطح صاف نگه داریم تا بتوانیم 511 را در هر دو محور بخوانیم. به منظور ماندن مریخ نورد پارک شده برای سهولت انجام این کار ، آستانه های خاصی را تعریف می کنیم که همانطور که در شکل نشان داده شده است ، یک مرز را تشکیل می دهند ، به طوری که مریخ نورد مادامی که قرائت x و y در محدوده قرار دارد ثابت بماند و ما مطمئن باشیم که مریخ نورد باید در حرکت پس از عبور از آستانه

به عنوان مثال ، اگر محور y 543 را بخواند ، ما می دانیم که شتاب سنج به جلو متمایل است ، بنابراین باید مریخ نورد را به جلو هدایت کنیم. ما این کار را با تنظیم پایه های D2 و D4 HIGH و پایه های D3 و D5 LOW انجام می دهیم. در حال حاضر ، از آنجا که این پین ها مستقیماً به HT-12E وصل می شوند ، سیگنال ها سریال شده و فرستنده RF خارج می شوند تا گیرنده RF روی مریخ نورد نشسته باشد ، که با کمک HT-12D سیگنال ها را از بین می برد و آنها را به L293D منتقل می کند ، که به نوبه خود این سیگنال ها را تفسیر می کند و موتورها را به جلو هدایت می کند

ممکن است بخواهید این آستانه ها را تغییر دهید تا حساسیت را تنظیم کنید. یک راه آسان برای انجام این کار این است که به سادگی شتاب سنج خود را به آردوینو متصل کرده و یک طرح را اجرا کنید که خواندن x و y را روی مانیتور سریال قرار دهد. اکنون کافی است شتاب سنج را کمی به اطراف بچرخانید ، به خوانش ها نگاه کرده و در مورد آستانه ها تصمیم بگیرید.

و ، همین! کد را در آردوینو خود بارگذاری کنید و لذت ببرید !! یا شاید به این زودی:-(اگر بخش پاداش را نادیده نگرفته باشید ، بارگذاری کد در ATmega شما به معنی کار بیشتر است. شما دو گزینه دارید:

گزینه A: از دستگاه USB به سریال مانند برد اصلی شکست FTDI FT232 استفاده کنید. مطابق نقشه زیر سیم ها را از سرصفحه TTL تا پین های مربوطه در ATmega اجرا کنید:

پین در برد شکست	پین روی میکروکنترلر
DTR/GRN	RST/بازنشانی (پین 1) از طریق درپوش 0.1 µF
Rx	Tx (پین 3)
Tx	Rx (پین 2)
Vcc	+خروجی 5 ولت
CTS	(استفاده نشده)
Gnd	زمین

حالا ، یک سر کابل USB را به برد بریکت و سر دیگر را به رایانه خود وصل کنید و کد را طبق معمول بارگذاری کنید: Arduino IDE را راه اندازی کنید ، یک پورت سریال مناسب انتخاب کنید ، نوع برد را تنظیم کنید ، طرح را کامپایل کرده و بارگذاری را فشار دهید. به

گزینه B: اگر از UNO در جایی خوابیده اید از UNO استفاده کنید. فقط ATmega خود را به UNO وصل کنید ، کد را طبق معمول بارگذاری کنید ، IC را بیرون آورده و دوباره به مدار فرستنده فشار دهید. به راحتی پای!

هر یک از این گزینه ها باید کار کنند ، با این فرض که شما آنقدر باهوش بوده اید که بوت لودر را قبل از استفاده در ATmega خود بسوزانید ، یا اگر حتی باهوش تر بودید که ATmega را با بوت لودر قبلاً نصب شده خریداری کنید. در غیر این صورت ، مراحل زیر را دنبال کنید و مراحل زیر را دنبال کنید.

وددد ، ما رسما کارمان تمام شد! امیدوارم از این آموزش طولانی و عجیب لذت برده باشید. حالا ، ادامه دهید ، اگر هنوز کارتان تمام نشده است ، ساخت مریخنورد خود را به پایان برسانید ، مدتی با آن بازی کنید و دوباره بیایید و قسمت نظرات زیر را با پرس و جوها و/یا انتقادات سازنده پر کنید.

با تشکر

P. S. دلیل اینکه من هیچ عکسی از پروژه تمام شده را بارگذاری نکردم ، خوب است ، زیرا خودم آن را کامل نکرده ام. در نیمه راه ساخت آن ، من به برخی از تقویت ها مانند کنترل سرعت ، جلوگیری از موانع و شاید یک LCD در مریخ نورد فکر کردم ، که اگر ما از یک میکروکنترلر در دو قسمت فرستنده و گیرنده استفاده کنیم ، واقعاً چندان دشوار نیست. اما ، چرا این کار را به سختی انجام نمی دهید ؟! بنابراین ، من در حال حاضر در این جهت کار می کنم و به محض اینکه نتیجه ای داد ، به روز رسانی خواهم کرد. با این حال ، من کد و طرح را با کمک نمونه اولیه ای که با استفاده از ماژول های یکی از پروژه های قبلی خود ساخته ام آزمایش کردم. در اینجا می توانید ویدیو را مشاهده کنید