فهرست مطالب:

پروژه: ضربه: 6 مرحله
پروژه: ضربه: 6 مرحله

تصویری: پروژه: ضربه: 6 مرحله

تصویری: پروژه: ضربه: 6 مرحله
تصویری: تکچرخ 2024, نوامبر
Anonim
پروژه: ضربه
پروژه: ضربه

دست سوم

مرحله 1: فهرست ابزارها و قطعات

ابزارها/مواد

  • چاپگر سه بعدی (Lulzbot Mini و TAZ6)
  • مته
  • سمباده
  • چسب فوق العاده
  • نرم افزار مدل سازی سه بعدی (Autodesk Fusion 360)

قطعات

  • تعداد زیادی فیلامنت
  • 15 پیچ M3 16 میلیمتری
  • 5 برابر Adafruit Flex Sensors
  • 5 برابر TowerPro MG92B Servos
  • 1 برابر آردوینو مگا
  • قرقره خط ماهیگیری (سیم نایلون)
  • دستکش پارچه ای 1 عدد
  • تعداد زیادی سیم
  • باتری 1x 9V
  • 1x تخته نان

مرحله 2: مدل سه بعدی

مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی
مدل سه بعدی

همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید ، با اندازه گیری هر بخش انگشت از یکی از دست های هم تیمی خود به عنوان مدل مرجع استفاده کردیم. با استفاده از ابعادی که اندازه گیری کردیم ، توانستیم هر انگشت و کف دست را CAD کنیم.

پس از آزمایش اینکه آیا هر انگشت به طور کامل در کف دست می لغزد ، سوراخی در کف ایجاد کردیم تا سیم ها را به طرف ساعد هدایت کنیم. ساعد طوری طراحی شده بود که کاملاً روی کف قرار بگیرد. همچنین برای جابجایی سروها ، قوز روی ساعد اضافه کردیم تا سیم های نایلونی با یکدیگر تداخل نداشته باشند.

مرحله 3: چاپ کنید

چاپ
چاپ
چاپ
چاپ
چاپ
چاپ

ما از Lulzbot Taz با تنظیمات بالا برای چاپ تمام قسمت های انگشت ، کف دست و ساعد استفاده کردیم.

مرحله 4: جمع آوری

جمع کنید
جمع کنید
جمع کنید
جمع کنید
جمع کنید
جمع کنید

قسمتهای مسطح هر قسمت انگشت را سنباده بزنید و در صورت لزوم سوراخها را بزرگتر کنید. سپس از superglue برای قرار دادن قطعات در کنار یکدیگر و استفاده از پیچ M3 به عنوان اتصالات قطعات استفاده کنید. پس از انجام این کار برای هر انگشت ، مفاصل را به کف دست بکشید. برای اتصال ساعد به کف ، کف را بین دو قسمت تشکیل دهنده ساعد قرار می دهیم. برای اینکه سنسورهای انعطاف پذیر حرکت انگشتان شما را بخوانند ، آنها را به دستکش چسباندیم که کاربر می پوشد. پس از این ، سیم های فرمت را به پین های سنسورهای فلکس وصل کرده و آنها را به پین ها می سوزانیم. در نهایت ، ما از آردوینو مگا استفاده کردیم که در آن دست را کد می کردیم تا با حرکات کاربر در داخل دستکش مطابقت داشته باشد.

مرحله 5: کد

کد
کد

کد ابتدا محل اتصال هر سروو و سنسور فلکس را مشخص می کند. سپس حالت کالیبراسیون را شروع می کند که حداقل و حداکثر مقادیر را از سنسورهای فلکس گرفته و آنها را به حداقل و حداکثر مقادیر سروو ترسیم می کند. آخرین قسمت کد به سروو می گوید که بر اساس مقدار ورودی سنسور به موقعیتی برسد.

توصیه شده: