نمایش لباس FPV: 5 مرحله

2024 نویسنده: John Day | [email protected]. آخرین اصلاح شده: 2024-01-30 08:52

در حین ساخت برخی از لباسهایم ، من اغلب با این مشکل روبرو شده ام که نمی توان از روی سر یا کلاه خود استفاده کرد ، زیرا مواد کار با آنها راحت تر است یا واقع بینانه ترین آنها کاملاً مات هستند. جایگزینی یکپارچه جایگزین شفاف غیرممکن است.

حتی لباس های علمی تخیلی که از روکش های فلزی رنگی استفاده می کنند ، اغلب قربانی این مشکل می شوند ، زیرا استفاده از موادی مانند فویل پنجره رنگ آمیزی در منحنی های ترکیبی بدون شکل گیری خلأ دشوار است ، بنابراین معمول است که "روکش" هایی با طلا اسپری می شوند ، اما با برش پنجره کوچک که با فویل پنجره پوشانده شده است.

در مورد من ، من سعی می کردم راه حلی برای پنجره مشاهده برای بافتی ارگانیک تر بیابم ، بنابراین نمی توان به طرز قانع کننده ای آن را پنهان کرد. پس از رد کردن پنجره های مشبک رنگی و پریسکوپ های معکوس ، به یک راه حل کاملاً دیجیتالی رسیدم که بسیار شبیه به راه اندازی مسابقه هواپیماهای بدون سرنشین FPV بود.

بودجه هدف من برای این راه حل 40 دلار یا کمتر بود ، و همانطور که متوجه شدم چند گزینه جایگزین وجود داشت که می تواند قیمت را تا 15-20 دلار پایین بیاورد.

مرحله 1: اجزاء

فهرست قطعات:

• هدست واقعیت مجازی (Mount Mount) - 7.25 دلار
• دوربین بی سیم 5.8 گیگاهرتز - 13.53 دلار
• گیرنده USB 5.8 گیگاهرتز OTG - 15.99 دلار

گزینه سیمی ارزان تر (دوربین و گیرنده 5.8 گیگاهرتز را جایگزین می کند):

2 متر ، 2.0 مگاپیکسل USB OTG Borescope - 8.19 دلار

اگر از تلفن دارای پورت USB Type-C استفاده می کنید:

• آداپتور نوع C - 2.24 دلار یا…
• آداپتور نوع C با ورودی برق - 1.99 دلار

به استثنای بورسکوپ ، این قطعات واقعی من خریداری کرده ام ، بنابراین می توانم سازگاری آنها را تأیید کنم. گیرنده بی سیم برای دوربین 5.8 گیگاهرتز باعث تخلیه قدرت قابل ملاحظه ای در تلفن شما می شود ، به همین دلیل من گزینه ای برای کابل OTG که اجازه می دهد پاوربانک USB به طور همزمان متصل شود ، اضافه کردم. بسته به وضوح یا ویژگی های دوربین ، هر دو گزینه سیمی و بی سیم ارزان تر یا گران تر هستند. دوربین های وای فای نیز گزینه ای هستند که باید مورد توجه قرار گیرند ، اما معمولاً بزرگتر هستند و ممکن است تاخیر بیشتری داشته باشند ، اگرچه نیازی به گیرنده اضافی ندارند.

مرحله 2: مزایا و معایب

هر راه حل مزایا و معایبی دارد ، و همچنین مسائل مشترکی که هر دو با هم به اشتراک می گذارند. فهرست مختصری برای هر یک به شرح زیر است:

بي سيم:

• PRO: در صورت عدم امکان عبور کابل امکان نصب خارجی وجود دارد
• PRO: تأخیر بالقوه کمتر است
• CON: قدرت بیشتر
• CON: تصویر آنالوگ با کیفیت پایین
• CON: اجزای بیشتری برای ایجاد نقاط نصب برای آنها

با سیم:

• PRO: کابل های کمتری برای مدیریت
• PRO: ماژول دوربین محرمانه تر
• PRO: تصویر دیجیتال با کیفیت بالاتر
• PRO: نسبت به دوربین های بی سیم قابل مقایسه ارزان تر است
• CON: دوربین بلندتر اگر در جلوی سطح صاف نصب شود بیشتر بیرون می زند
• CON: تأخیر بالقوه بیشتر
• CON: کابلها ممکن است مجبور به عبور از قسمتهای مفصل یا جدا شده باشند

ممکن است برای استفاده طولانی مدت به منبع تغذیه خارجی نیاز باشد ، اگرچه استفاده از باتری تلفن باید حداقل چند ساعت در هر دو مورد استفاده شود. همانطور که قبلاً ذکر شد ، یک شکاف usb یا کابل OTG با گذر از برق به شما امکان می دهد زمان استفاده را بیشتر افزایش دهید. تاخیرهای کم (تاخیر زمانی بین تصویر گرفته شده و صفحه نمایشگر آن) برای جلوگیری از سرگیجه ضروری است ، زیرا هر چیزی بیش از 50 میلی ثانیه (0.05 ثانیه) احتمالاً باعث ناراحتی می شود. تاخیر را می توان با نشان دادن دوربین به سمت کرنومتر یا تایمر با نرخ تازه سازی بالا و عکاسی از تایمر و تلفن به طور همزمان آزمایش کرد: تفاوت این دو در تاخیر زمانی است.

مرحله 3: نصب دوربین

بقیه این دستورالعمل استفاده از دوربین بی سیم و گیرنده را فرض می کند. من اینها را انتخاب کردم زیرا تأخیر کم مهمترین عامل بود و بدون آزمایش هر دو روش از قبل ، محصولی که برای استفاده از FPV طراحی شده بود به نظر می رسید کوچکترین تاخیر را داشته باشد.

با استفاده از یک پلاستیک مقاوم در برابر حرارت (مشابه Worbla) ، یک جعبه کوچک ایجاد کردم که روی آن زبانه هایی در پشت بسته شده و سوراخ هایی برای لنز ، آنتن ، سوئیچ حالت و اتصال برق وجود داشت. زبانه ها اجازه می دهند یک حلقه کوتاه از سیم فولادی به ماژول دوربین متصل شود و در اطراف لب دهانه سر پیچیده شود.

دوربین بی سیم به منبع تغذیه 3-5 ولت احتیاج دارد و در هواپیماهای بدون سرنشین FPV این حالت معمولاً مستقیماً توسط بسته باتری لیتیوم ارائه می شود. من از یک سلول و نگهدارنده استاندارد 18650 با سیم هایی از پایانه های متصل به کابل های قدرت دوربین برای تامین ولتاژ ورودی 3.7 ولت استفاده کردم.

مرحله 4: گیرنده و تلفن

از آنجا که صفحه نمایش 5.5 اینچی گوشی من برای استفاده با این هدست کمی بزرگتر بود ، من از یک تلفن اندرویدی قدیمی 4.7 اینچی استفاده کردم. اتفاقا ، این گوشی دارای کانکتور قدیمی Micro-B است و نیاز به آداپتور OTG Type-C را برطرف می کند.

برنامه های زیادی در فروشگاه Google Play برای این منظور طراحی شده اند ، اما ساده ترین و قابل اطمینان ترین برنامه "FPViewer" بود. هنگامی که کابل بین تلفن و گیرنده متصل شد و برنامه ماژول گیرنده را تشخیص داد ، می توانید صفحه نمایش زنده را باز کرده و نمای آن را تغییر دهید تا تصویر در دو طرف صفحه کپی شود و به شما این امکان را می دهد تا از طریق استفاده از نزدیک آن را مشاهده کنید. لنزهای عینک FPV

مرحله 5: نصب عینک FPV

با قرار گرفتن تلفن در عینک FPV و تنظیم فاصله کانونی و جداسازی لنز ، می توانید عینک را در قسمت سر لباس قرار دهید. در حالی که طراحی جهانی عینک DIY VR حجیم است ، فقط فضای کافی در حفره سر وجود داشت تا بتوان آنها را در جای خود چسباند.

در جایی که فضا محدودتر است ، گزینه های FPV با مشخصات پایین در دسترس هستند که از صفحه نمایش های مینیاتوری خاص خود و گیرنده های بی سیم یکپارچه استفاده می کنند تا فاصله را به چند سانتی متر از چشم شما کوتاه کنند.

از آنجا که دسترسی محدود است ، تنظیم هرگونه تنظیمات پس از ثابت شدن در فضای سر ، به طور موقت یا دائمی ، نامطلوب است ، بنابراین نیاز به عمر طولانی باتری است. استفاده از صفحه نمایش و دوربین دیجیتال برای مشاهده در زمان واقعی بدون اشکال نیست ، اما مطمئناً ارزش آن را دارد که به عنوان جایگزینی برای پنجره های دید تا حدی شفاف در نظر گرفته شود.